O Σ.Π.ΟΡ.Τ στα Μονοπάτια των Μετεώρων

Πρωί της Κυριακής και στην Καλαμπάκα άρχισε η βροχή. Το πρόγραμμα προβλέπει μονοπάτι στα βράχια, κάτι που αποκλείουμε αφού έχει γίνει επικίνδυνο λόγω ολισθηρότητας. Ας το αφήσουμε λοιπόν για κάποια άλλη φορά. Φυσικά, ούτε σκέψη για επιστροφή, απλά διαλέγουμε άλλη πορεία, στις παρυφές των βράχων.

Επιστρατεύουμε αδιάβροχα, ανοίγουμε ομπρέλες και συνεχίζουμε τον δρόμο για το Καστράκι. Μας υποδέχονται οι κωδωνοκρουσίες, Κυριακάτικες, μοναστηριακές. Στους δρόμους, ούτε ψυχή. Κάτω από συνεχή βροχή ακολουθούμε το σημαδεμένο μονοπάτι προς τον μεγάλο βράχο στην πλάτη του χωριού. Ονομάζεται Άγιο Πνεύμα, ίσως επειδή είναι από τους ψηλότερους και επιβλητικότερους βράχους των Μετεώρων.

Δεν σκοπεύουμε να ανεβούμε στην κορυφή του, αφού τα σκαλισμένα στον βράχο σκαλιά γλιστράνε αλλά φτάνουμε ως το στενό πέρασμα στα δεξιά του και κατεβαίνουμε απότομα μπαίνοντας σε πυκνό δάσος βελανιδιάς. Απέναντί μας ο στενόμακρος βράχος με τη μονή Ρουσάνου στην κορυφή του σαν κορώνα, θαύμα της φύσης και της ανθρώπινης πίστης.

Η μεγάλη ομάδα μας των 30 περίπου ατόμων κινείται αργά στο στενό μονοπάτι ρίχνοντας κλεφτές ματιές στα θεόρατα βράχια που κρέμονται πάνω από τα κεφάλια μας. Νεροσυρμές χαράζουν τη ράχη τους κυλώντας χαμηλότερα. Είναι η μυστηριακή ώρα του Μετεωρίτικου τοπίου, μια από αυτές που πλάθει το πέτρινο δάσος αλλάζοντας ανεπαίσθητα αλλά σταθερά τη μορφή του.

Στο ψηλότερο σημείο της διαδρομής στρίβουμε δεξιά για να κατεβούμε από ένα νέο στενό πέρασμα ανάμεσα σε βράχια. Εδώ τα πράγματα δυσκολεύουν λίγο αφού οι πέτρινες επιφάνειες είναι μεγάλες και απαιτούν προσοχή στο πέρασμα πάνω από τη ράχη τους.

Στο τέλος της κατηφόρας συναντάμε το λιθόστρωτο τμήμα του μονοπατιού Καλαμπάκας-  μονής Αγίας Τριάδας. Εύκολη πλέον η συνέχεια, θα μας οδηγήσει στην αφετηρία της διαδρομής, μετά από 2.30΄ συνολικής πορείας.