Λίποβι: “Δεν θα μιλούσα ευγενικά στον Πούτιν”

Η κατάσταση που βιώνει η Ουκρανία είναι η χειρότερη δυνατή. Η ρωσική εισβολή έχει αφήσει στο διάβα της συντρίμμια, κατεστραμμένες εκτάσεις, νεκρούς αμάχους. Ένας συνδυασμός που στήνει ένα σκηνικό φρίκης και οδύνης στη χώρα, που βιώνει τις πιο δύσκολες ώρες της.

Όλος ο πλανήτης παρακολουθεί τις εξελίξεις με κομμένη την ανάσα, την στιγμή που άπαντες στέκονται στο πλευρό της Ουκρανίας σε αυτές τις δύσκολες ώρες.

Ο Ολεκσάντρ Λίποβι εκπροσώπησε την εθνική ομάδα της Ουκρανίας στα «παράθυρα». Και γι αυτόν, όπως και για τους συμπαίκτες του ήταν πολύ δύσκολο να συγκεντρωθούν στο μπάσκετ, τη στιγμή που η χώρα δοκιμαζόταν από τις βόμβες που έριχναν τα ρωσικά στρατεύματα.

Το παιχνίδι με την Ισπανία στην Κόρδοβα ήταν μια μικρή αντιπολεμική διαδήλωση. Ο ίδιος εμφανίστηκε στο γήπεδο τυλιγμένος με την σημαία της Ουκρανίας, τη στιγμή που οι Ισπανοί φίλαθλοι χειροκρότησαν θερμά την αποστολή της Ουκρανίας, πριν αλλά και μετά το τέλος του αγώνα.

«Στον εθνικό ύμνο κλάψαμε για τη χώρα μας. Ο κόσμος σηκώθηκε όρθιος και η αποθέωση ήταν τρομερή. Ήταν αποθέωση για αυτούς που παλεύουν να προστατέψουν την χώρα. Τους ανθρώπους που βρίσκονται εκεί κια τον στρατό», τόνισε στην απάντησή του στο SDNA ο «Lypa», που έχει πολύ ισχυρούς δεσμούς με την Ελλάδα, λόγω του περάσματός του από τα Τρίκαλα και τον Προμηθέα. «Εμείς στέλνουμε το μήνυμα κάθε φορά. Μιλάμε με κάθε ευκαιρία και θέλουμε να ακουστούν όσα θέλουμε να περάσουμε», συμπληρώνει.

Πώς βιώνει ο ίδιος όμως την κατάσταση; «Εγώ και η γυναίκα μου αυτή τη στιγμή είμαστε στην Τσεχία. Από τα μέσα προς τέλη Φεβρουαρίου η ομάδα μας, η Προμετέι, αποφάσισε να φύγουμε από την Ουκρανία, έτσι φύγαμε πριν ξεσπάσει η κατάσταση. Οι αμερικανοί παίκτες ανησυχούσαν και έτσι φύγαμε για την Τσεχία και συνεχίζουμε εκεί. Είμαστε εκτός Ουκρανίας και για εμάς δεν είναι και το πιο εύκολο πράγμα», τονίζει ο Λίποβι, που και σε προσωπικό επίπεδο τα πράγματα είναι αρκετά δύσκολα.

«Για μένα είναι πολύ δύσκολο, γιατί η μητέρα μου και ο αδερφός μου είναι εκεί, στο Χάρκοβο και στα σύνορα έχουν κλείσει στην πόλη. Οι Ρώσοι κάνουν συνεχώς επιθέσεις. Υπάρχουν στρατιωτικές επιδρομές και πυροβολούν κόσμο. Για δύο μέρες βρέθηκαν σε ένα υπόγειο, για να προστατευτούν, αλλά η κατάσταση και εκεί ήταν δύσκολη, γιατί δεν υπήρχε ρεύμα και η υγρασία ήταν έντονη. Έτσι πλέον πήγαν σε διαμέρισμα στον δεύτερο όροφο. Όσο πιο χαμηλά βρίσκονται, τόσο καλύτερα. Τώρα βρίσκονται σε σπίτι με ρεύμα και νερό», είπε και προσθέτει ότι «μιλάμε κάθε μέρα στο τηλέφωνο. Αυτές τις μέρες κοιμάμαι δύσκολα και κάθε φορά που ξυπνάω το πρώτο πράγμα που κάνω είναι να στέλνω μήνυμα. Το Χάρκοβο βρίσκεται σε μια πολύ δύσκολη κατάσταση».

Όπως είναι φυσιολογικό, με όσα συμβαίνουν στη χώρα, το μυαλό μόνο στο μπάσκετ δεν βρίσκεται αυτή την περίοδο. «Είχαμε συνάντηση με τον προπονητή μας και μας είπε πως όποιος δεν είναι πνευματικά έτοιμος να κάνει προπόνηση θα είναι εντάξει γι αυτόν. Η προπόνηση κρατάει λίγα λεπτά τώρα», επεσήμανε, όμως την ίδια στιγμή συνεχίζει να δουλεύει για έναν ξεχωριστό λόγο.

«Είναι σημαντικό να δουλέψουμε και να βγάλουμε χρήματα για να βοηθήσουμε την οικογένειά μας, τα νοσοκομεία, τον στρατό. Θέλουμε να συνεχίσουμε να δουλεύουμε πρωτίστως για τους δικούς μας και όσους μας προστατεύουν, οπότε υπό αυτή την έννοια προπονούμαστε ακόμα».

Η κυβέρνηση Ζελένσκι, αλλά και ο στρατός της χώρας κάνει ό,τι περνάει από το χέρι του για να προστατέψει την χώρα. Κάτι που κάνει περήφανο τον Λίποβι. «Είμαστε περήφανοι γι αυτούς», τονίζει εννοώντας τον πρόεδρο Ζελένσκι και τα ουκρανικά στρατεύματα. «Προσευχόμαστε γι αυτούς. Βλέπουμε ότι είναι τρομερά δυνατοί. Προσπαθούν να προστατέψουν τη χώρα. Κάνουν τα πάντα γι αυτό», συμπλήρωσε.

Τις τελευταίες μέρες δεν είναι λίγοι οι επιφανείς Ουκρανοί που άφησαν τα σπίτια τους και έπιασαν τα όπλα, στον αγώνα για ελευθερία. Ο Βιτάλι Κλίτσκο είναι το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα. «Σίγουρα θα το έκανα κι εγώ αν χρειαζόταν. Αν μπορούσα να το έκανα για να βοηθήσω και να προστατέψω την χώρα μου θα το έκανα, όχι για να κάνω επίθεση. Άλλωστε οι Ρώσοι το ξεκίνησαν. Εκείνοι δεν χρειάζονται βοήθεια».

Όσο για το τι θα έλεγε αν είχε μπροστά του τον Βλαντιμίρ Πούτιν; «Αυτή είναι μια καλή ερώτηση», λέει και προσθέτει «Δεν ξέρω αν θα του έλεγα τίποτα. Μάλλον οι λέξεις που θα του έλεγα δεν θα ήταν και πολύ ευγενικές».

Οι δεσμοί του με την Ελλάδα είναι πολύ ισχυροί εδώ και χρόνια. Άλλωστε ήταν ένας από τους παίκτες που ξεχώρισαν τόσο για τις αγωνιστικές του επιδόσεις, όσο και για τον χαρακτήρα του έξω από το γήπεδο. Οι φίλοι που έχει κρατήσει από την χώρα μας είναι πολλοί, όπως και τα μηνύματα που έχει λάβει όλες αυτές τις μέρες.

«Έχω λάβει πολλά μηνύματα από την Ελλάδα και είμαι ευγνώμων γι αυτό. οι πρώην συμπαίκτες μου, ο Σαλούστρος, ο Γκίκας, ο Μάντζαρης, ο Αγραβάνης, ο κόουτς Ντούβας, ο κόουτς Βελισσαράκος, ο Πέτρος Συρακόπουλος έχουν στείλει μήνυμα αυτές τις μέρες. Είναι πολλά τα μηνύματα. Βρεθήκαμε και στην Ουγγαρία με την εθνική ομάδα και μιλήσαμε για την κατάσταση. Από την ομάδα θέλουν να μιλάμε, να στέλνουμε το μήνυμα και να προστατεύουμε τη χώρα και όλους στην Ουκρανία», είπε.

Όλη η Ευρώπη -και όχι μόνο- στέκεται στο πλευρό της Ουκρανίας αυτές τις δύσκολες ώρες. Κάτι που και για εκείνον σημαίνει πολλά. «Το πρώτο που θα έλεγα θα ήταν ευχαριστώ όλες τις χώρες που βοήθησαν την Ουκρανία, τις χώρες που κατέγραψαν τις ειδήσεις και πόσταραν αληθινά γεγονότα και όχι τα fake news των Ρώσων. Το μήνυμα που θα ήθελα να στείλω είναι να διώξουν τον στρατό της Ρωσίας από τη χώρα. Προσευχόμαστε για κάθε στρατιώτη. Έχουμε τους πιο δυνατούς στρατιώτες στον κόσμο».