Χρήστος Αθ. Πίσσας: “Ομαδάρα 3 άλφα!”
Άρθρο του δάσκαλου Χρήστου Πίσσα για τον ΑΟΤ.
Άοσμος, άνοστος, άχρωμος…
Αυτός ήταν -με τα μάτια τα δικά μου- ο κυριακάτικος ΑΟΤ που δεν μου έδωσε τίποτα!
Μου μ’ έκανε να κλάψω και να πικραθώ.
Καμιά απολύτως ελπίδα για το αύριο.
Πήγα να δω ένα καλό έργο και (αντ’ αυτού) υποχρεώθηκα να παρακολουθήσω μια παράσταση Θεάτρου Σκιών.
Το θέαμα που μου προσφέρθηκε, ήταν πολύ διαφορετικό από αυτό που διαφημιζότανε…
Κομπάρσος κι ο προπονητής (μας), που δεν είχε πλάνο για το παιχνίδι, έχοντας στήσει τους ‘εκλεκτούς’ του απλά για να βρίσκονται πάνω στο ταμπλό.
Όλοι τους ήταν μηχανικά παρόντες στο τερέν, ως απλά πιόνια μιας παρτίδας…
Σε καμία περίπτωση δε θα με χαροποιούσε το΄Χ΄, για αυτό και εγκατέλειψα τη θέση μου, κάπου στο 80΄.
Μερικές στιγμές μετά, αισθάνθηκα, να με …παρακολουθούν από την κερκίδα δεκάδες βλέμματα, για την πρόωρη αποχώρησή μου.
Κοντοστάθηκα ‘ντροπιασμένος’ κι υποχρέωσα τον εαυτό μου, να σταθεί για τα τελευταία λεπτά, πίσω από τα κάγκελα.
Δε δικαιώθηκα.
Αντιθέτως, ένιωσα ένα τσίμπημα στο ύψος της καρδιάς.
Λύγισα…
Έκρυψα τον πόνο, την απογοήτευσή μου, κι απομακρύνθηκα γοργά!
Αυτή η ομάδα δεν είχε το ψυχολογικό υπόβαθρο.
Δεν είχε ούτε το ανάστημα.
Κι εγώ δεν έχω τη δύναμη να ξαναεπιστρέψω στο Στάδιο.
Η διάθεση μου έχει επανέλθει και μάλιστα δριμύτερη.
Στο μεταξύ, επικοινώνησα μ’ έναν παλιό γνώριμο στα Τρίκαλα για να του προσφέρω την κάρτα διαρκείας μου (μιας κι ο ίδιος ‘θύμα’ της οικονομικής κρίσης, δε δύναται να παρακολουθεί τους αγώνες της ομάδος).
Δε λυπάμαι καθόλου (που θα απουσιάζω).
Χαίρομαι που δε θα ξαναβρεθώ στη δύσκολη θέση να κινδυνεύσει η υγεία μου.
Παρόμοιο μενού αδιαφορίας, διακωμώδησης και δυσφήμισης δεν επιτρέπω σε κανέναν να μου σερβίρει.
Πλέον οι Κυριακές μου θ’ αποκτήσουν και πάλι νόημα δίπλα στο γιο μου.
Θα νιώθω πραγματικά ωραία κι όμορφα στην αγκαλιά της γυναίκας μου.
Αντίο.
Τα σεβάσματά μου
Χρήστος Α. Πίσσας
6-11-2017, Καλαμπάκα.