Τα «κλικ» του Γκαρθία, αποδεικνύουν πόσο αστείο είναι το ελληνικό ποδόσφαιρο

Από την  Κυριακή και μετά το ελληνικό ποδόσφαιρο δέχεται απανωτά χτυπήματα

Αρθρο Ν Συρίγου

Από την  Κυριακή και μετά το ελληνικό ποδόσφαιρο δέχεται απανωτά χτυπήματα. Τώρα θα μου πεις, ο βρεγμένος τη βροχή δεν τη φοβάται και το ποδόσφαιρο στην Ελλάδα είναι εδώ και χρόνια βρεγμένο ως το κόκκαλο. Αλλά πάντα βρίσκουν τρόπο να το βυθίζουν ακόμη περισσότερο. Και μάλιστα σε νερά του υπονόμου…

Δεν ξέρω πως ερμηνεύεται από ορισμένους αλλά η διαρροή των φωτογραφιών του Γκαρθία από το νοσοκομείο και εν συνεχεία η «απάντηση» από την άλλη πλευρά ένα πράγμα και μόνο αποδεικνύουν: Ότι το ελληνικό ποδόσφαιρο πρέπει να ΙΣΟΠΕΔΩΘΕΙ και να ξαναχτιστεί από την αρχή.

Όταν ένας άνθρωπος από το εξωτερικό, ένας Ισπανός προπονητής, με τη θέληση του ή όχι, υποβάλλεται σε αυτόν τον-από κάθε άποψη- εξευτελισμό, αντιλαμβάνεσαι ότι στην Ελλάδα και ο Μέσι να έρθει θα βρούμε τρόπο να τον ξεφτιλίσουμε. Το παράδειγμα του Ριβάλντο, που τον βγάλαμε «σαπάκι» και «ξοφλημένο» όταν ήρθε, μπορεί να αποδείξει από μόνο του, του λόγου το αληθές.

Κι εντάξει ο Γκαρθία δεν είναι και ο… Ριβάλντο των προπονητών αλλά αυτό που περνάει (επαναλαμβάνω ΑΠΟ ΚΑΘΕ ΑΠΟΨΗ) από την ώρα που τον βρήκε (ή δεν τον βρήκε) το ρολό της ταμειακής μηχανής στην Τούμπα, είναι η ξεφτίλα, της ξεφτίλας, την ξεφτίλα, ω ξεφτίλα…

Ακόμη κι αν (επίσης επαναλαμβάνω) η απόφαση από το να βγαίνουν φωτογραφίες, μέχρι να βάλει κολάρο είναι και δική του…

Κι αυτό διότι φαντάζομαι ότι στην πατρίδα του, ουδείς θα έμπαινε στη διαδικασία να αμφισβητήσει αν χτύπησε, πόσο χτύπησε κι αν θα έμενε στον πάγκο ώστε να γίνει το ματς ή στο… έδαφος για να μην γίνει. Όπως φαντάζομαι επίσης ότι στην πατρίδα του δεν θα υπήρχε στη σκέψη κανενός η ομάδα να πάει σε ένα γήπεδο με σκοπό να μην αγωνιστεί…

Και προσέξτε: Δεν μιλάμε για τίποτα δυτικοευρωπαίους, Γερμανούς, Βρετανούς κλπ. αλλά για Μεσόγειους, για μια χώρα που βρέχεται από την ίδια θάλασσα με την Ελλάδα, που μοιάζει πολύ με την Ελλάδα, που το πάθος για τις ομάδες είναι το ίδιο ίσως και μεγαλύτερο από της Ελλάδας αλλά με μία διαφορά: Ότι το ποδόσφαιρο της Ισπανίας δεν είναι… μπουρδέλο σαν της Ελλάδας.

Κι αν το βήμα προόδου, που βαυκαλιζόμαστε ότι έγινε είναι όλα αυτά που συμβαίνουν από την Κυριακή το βράδυ έως και σήμερα, τότε, να με συμπαθάτε, δεν είναι βήμα προς τα εμπρός αλλά προς τα κάτω…