Στην Γειτονιά της Ρόνας μέλη του ΣΠΟΡΤ

Το Χαλίκι αποτελεί έναν από τους αγαπημένους προορισμούς , αφού το ορειβατικό δέλεαρ του Λάκμου είναι ακατανίκητο

Στην αγκαλιά του Λάκμου κοιμάται το Χαλίκι. Ένα με το πέτρινο σώμα του βουνού. Tα σπίτια και οι εκκλησιές του συναγωνίζονται για κάποιες από τις πρώτες ακτίνες του ήλιου. Από μερικές καμινάδες καπνός θρώσκει, ένδειξη ανθρώπινης παρουσίας. Στο έμπα του χειμώνα, στα δάχτυλα του ενός χεριού μετριούνται οι παρόντες. Όπως και τα περισσότερα ορεινά χωριά μας, δεν είναι παρά ένα «φάντασμα» του παλιού του μεγαλείου παρόλο που από το 1978 έχει ανακηρυχθεί παραδοσιακός διατηρητέος οικισμός.
Χτισμένο σε υψόμετρο 1.150 μέτρων, είναι το δυτικότερο χωριό του νομού Τρικάλων (97 χιλιόμετρα από τα Τρίκαλα) και της Θεσσαλίας. Τη μακραίωνη κατοίκηση του χωριού επιβεβαιώνουν ιστορικές μαρτυρίες, οι οποίες αναφέρουν ότι στην ίδια θέση υπήρξε η «παρά τον Αχελώον» αρχαία Χαλκίς. Αυτό ήταν το όνομα του χωριού μέχρι τον 18o αιώνα. Σε χρυσόβουλο του αυτοκράτορα Ανδρόνικου Παλαιολόγου του 1332 αναφέρεται ως Χαλκίς κι εθεωρείτο μία από τις πιο σημαντικές πόλεις της Πίνδου και σπουδαίο κέντρο κτηνοτροφίας.
Κατά ή μετά την τουρκοκρατία καθιερώθηκε το όνομα Χαλίκι, που προέρχεται είτε από τα άσπρα χαλίκια του Αχελώου, στα οποία και το ίδιο το ποτάμι (στη νηπιακή του μορφή) χρωστά το δεύτερο όνομά του (Ασπροπόταμος) είτε από παραφθορά του Χαλκίς.
Κατά την παράδοση, στο Χαλίκι σταμάτησε και δίδαξε ο Κοσμάς ο Αιτωλός ή Πατροκοσμάς, όπως τον λένε. Εκεί βρήκε τον Αλή Πασά στα νιάτα του να δουλεύει στο αρχοντικό της οικογενείας Δημάκη. Του προφήτεψε πως θα γίνει μέγας και τρανός και θα επιστρέψει στην πόλη με κόκκινα γένια. (Ο Αλή Πασάς αποκεφαλίστηκε).
Το Χαλίκι αποτελεί έναν από τους αγαπημένους προορισμούς μας, αφού το ορειβατικό δέλεαρ του Λάκμου είναι ακατανίκητο. Με βάση το χωριό, συχνά αναζητούμε την ομορφιά των νερών της Βερλίγκας, γενέτειρας των Αχελώου και τη θέα τη μοναδική των γύρω κορυφών. Σήμερα όμως προορισμός μας είναι ο ορεινός όγκος του Δοκιμίου, ανατολικά του χωριού και ειδικότερα η περιοχή της Ρόνας. Μυστήριο καλύπτει την περιοχή που είναι διάσημη για την ομορφιά του δάσους της, αλλά ελάχιστες οι πληροφορίες και οι σαφείς οδηγίες για την ορειβατική προσπέλασή της. Με την βοήθεια του χάρτη λοιπόν και την εμπειρία, σχεδιάσαμε μια κυκλική πορεία με σκοπό να γνωρίσουμε όσο γίνεται μεγαλύτερο τμήμα της περιοχής.
Ξεκινώντας από το ψηλότερο σημείο του δρόμου που οδηγεί από το Χαλίκι στο Μέτσοβο, ακολουθούμε τον χωματόδρομο που με νότια κατεύθυνση κινείται σε υψόμετρο 1700 περίπου μέτρων. Δεν παραλείπουμε την ανάβαση σε παρακείμενες ανώνυμες κορυφές για να απολαύσουμε την θέα προς την Τύμφη, τον Σμόλικα και το πλησιέστερο Μαυροβούνι.
Βαδίζουμε έχοντας αριστερά μας τμήμα του περίφημου δάσους που κατεβαίνει μέχρι την κοίτη του Μετσοβίτικου ρέματος. Δάσος οξιάς με χαλκόχρωμα πλέον χρώματα σκεπάζει τις πλαγιές του Δοκιμίου που σε αντίθεση με τον Λάκμο είναι ένα ήπιο χωματοβούνι.
Στο ψηλότερο σημείο της διαδρομής, και πάνω από το φαράγγι του ρέματος της Ρόνας, της δεύτερης πηγής των νερών του Ασπροποτάμου, αφήνουμε τον χωματόδρομο για να μπούμε σε δάσος οξιάς. Πυκνό και αδιαπέραστο κατά τόπους με τεράστια δέντρα που ποτέ δεν ξυλεύονται. Παχύ στρώμα φύλλων θροΐζει κάτω από τα άρβυλά μας. Η πορεία σε κάποια σημεία γίνεται έντονα κατηφορική, σε άλλα διασταυρώνεται με στράτες παλιές, από καιρό παρατημένες.

Βαδίζουμε χωρίς καμία ένδειξη, έχοντας μόνο έναν γενικό προσανατολισμό, μέχρι το σημείο που το δάσος δίνει τη θέση του σε χαμηλά κέδρα. Είμαστε πάνω από το ρέμα της Ρόνας και ακολουθούμε το μονοπάτι που οδηγεί σε μαντρί. Στον πάτο του φαραγγιού στρίβουμε αριστερά ακολουθώντας τη ροή του ρέματος μέχρι το πέτρινο γεφύρι του Φίλου. Το γεφύρι χτίσθηκε τον 18ο αιώνα για να διευκολύνει της μετακινήσεις από και προς το Μέτσοβο. Το κόστος ανέλαβε η σπουδαία μορφή του Χαλικίου, Μιχαλάκης Φίλος απ’ όπου πήρε και το όνομα του. Είναι μονότοξο με άνοιγμα τόξου 8 μέτρα και απέχει 2.500μ από το χωριό. Από εδώ και για ένα περίπου χιλιόμετρο βαδίζουμε στην περίφημη «σκάλα Μιχαλάκη Φίλου» δηλαδή σε σκαλοπάτια σκαλισμένα στα βράχια έχοντας δεξιά μας τη συνοδεία των νερών. Είναι το ωραιότερο κομμάτι της διαδρομής μας.
Αργά το απόγευμα, και μετά από μια πορεία που διήρκεσε έξι σχεδόν ώρες φτάνουμε στο χωριό. Ίσα που προλαβαίνουμε να πιούμε έναν καφέ πριν ο ήλιος χαθεί πίσω από τις κορφές του Λάκμου.

Την Κυριακή 22/11 έχουμε προγραμματισμένη διάσχιση από το Κακοπλεύρι έως τον Ξηρόκαμπο, ακολουθώντας το ρέμα. Είναι μια πορεία μέτριας δυσκολίας που θα διαρκέσει περίπου 3 ώρες.