Ανάβαση στην Παχτουρνιάσκα από μέλη του Σ.Π.ΟΡ.Τ.

Αξίζει κάθε κόπο για να φτάσεις ως εδώ. Αξίζει και την τελευταία σταγόνα ιδρώτα για να καλύψεις τα 500 μέτρα υψομετρικής διαφοράς από το Παχτούρι μέχρι την βάση του τείχους που κάθετο υψώνεται πάνω από το χωριό. Γυμνές ορθοπλαγιές και στη βάση τους τα χαλάσματα σωρός. Ένα όριο αξεπέραστο το σύμπλεγμα με το όνομα Παχτουρνιάσκα στο νοτιότερο άκρο της Κακαρδίτσας. Από τα λίγα βουνά που είναι απροσπέλαστα από όλες τις πλευρές, απαιτεί υπομονή και τόλμη η προσέγγισή του. Έχοντας ήδη αποτύχει στην προσπάθειά μας από την πλευρά της Αθαμανίας, δοκιμάζουμε τώρα την τύχη μας ξεκινώντας από το Παχτούρι.

Το χωριό βρίσκεται στα όρια με το νομό Άρτας με φυσικό σύνορο την οροσειρά των Τζουμέρκων. Σε υψόμετρο 960 μέτρων και σε μια περιοχή της δυτικής Πίνδου κατάφυτη από έλατα, οξιές και πλατάνια, το Παχτούρι είναι το ωραιότερο και πιο νοικοκυρεμένο χωριό της περιοχής. Καστανιές, καρυδιές, κερασιές, μηλιές και κρανιές καθώς και πλήθος χαμηλών θάμνων και φυτών – φτέρες, αγριοτριανταφυλλιές, και αρωματικά φυτά συμπληρώνουν την πλούσια χλωρίδα του χωριού. Το Παχτούρι απέχει από τα Τρίκαλα 76χλμ., από την Πύλη 58χλμ. και από την Άρτα 98 χλμ. Περικλείεται από τις κορυφές Τσιγκόρι, Χούνη, Παχτουρνιάσκα, Τσαρδάκι, Σουβλί και Ζυγό. Χαμηλά στην είσοδο του χωριού, στη διασταύρωση με την εθνική οδό Τρικάλων-Άρτας, κυλάει ο Αχελώος. Δεν υπάρχουν πολλοί μόνιμοι κάτοικοι το χειμώνα, σε αντίθεση με το καλοκαίρι που το Παχτούρι γεμίζει από κόσμο με επίκεντρο το τριήμερο Πανηγύρι της Παναγίας. Στο χωριό και στη γύρω περιοχή υπάρχουν πολλές φυσικές ομορφιές, τρεχούμενα νερά και πολλές ευκαιρίες για πεζοπορία. Το Παχτούρι ήταν παλιά χτισμένο στη θέση Παλαιοχώρι, αλλά μετά την ολοκληρωτική καταστροφή του από την ληστρική επιδρομή κάποιου Αγγελή από την ορεινή περιοχή μας, το χωριό μεταφέρθηκε στη σημερινή του θέση. Το έτος 1967 ένας ισχυρός σεισμός σχεδόν ισοπέδωσε το Παχτούρι. Το χωριό ξαναχτίστηκε, όμως λίγα από τα παλιά πέτρινα σπίτια διατηρήθηκαν. Παρά την καταστροφή που υπέστη από το σεισμό έχει διατηρήσει την ομορφιά του με φροντισμένα σπίτια και κήπους γεμάτους λουλούδια. Το Παχτούρι μετά την εφαρμογή του Καποδίστρια το 1998, εντάχθηκε στην Διευρυμένη Κοινότητα Νεράιδας μαζί με 5 ακόμη χωριά – Αρματωλικό, Λαφίνα, Αετό, Κορυφή και Νεράιδα, που αποτελούσε την έδρα της Δ. Κοινότητας. Με τον «Καλλικράτη», το έτος 2010, καταργήθηκε η Δ. Κ. Νεράιδας και το Παχτούρι υπάγεται πλέον στο Δήμο Πύλης. (http://www.pachtouri.gr/to-xorio-mas.html)

Ακολουθούμε μια όμορφη διαδρομή κατά μήκος του μεγάλου ρεύματος και δίπλα στον τσιμεντένιο νεραύλακα μέχρι την αρχή του φαραγγιού που σημαδεύεται από την βουή του καταρράκτη. Τοπίο ειδυλλιακό αν και η ζέστη σε συνδυασμό με την υγρασία δοκιμάζει τις αντοχές μας. Από εδώ και πάνω ακολουθούμε μονοπάτι λιθόστρωτο που με κατεύθυνση νότια στριφογυρίζει ψηλά, πάνω από το χωριό. Να οι κόκκινες σκεπές του, πλαισιωμένες από το πράσινο των δέντρων. Η χαμηλή, πρεμνοφυής βλάστηση δεν μας προστατεύει από τον ήλιο που είναι πλέον ψηλά.

Μετά από μιας ώρας πορεία φτάνουμε στο ελατόδασος, λίγο πριν από το ξέφωτο. Στη συνέχεια ανηφορίζουμε έχοντας αριστερά μας το πανόραμα της Παχτουρνιάσκας. Ένα σμήνος από κορακοειδή περιφέρονται πάνω από τους γκρεμούς ενώ τα κιρκινέζια εκτελούν ασκήσεις ισορροπίας. Ο άνεμος στα φτερά τους ακυρώνει την βαρύτητα μεταμορφώνοντας τα μικρά χαριτωμένα γεράκια σε ιδανικούς ακροβάτες. Κανένα άλλο πουλί δεν μπορεί να καταφέρει τέτοιο θαύμα. Πόσο μάλλον τα βαριά κορμιά των όρνεων που κόβουν βόλτες ψηλότερα.
Τα χόρτα εναλλάσσονται με πέτρινες λεπτές πλάκες που δυσκολεύουν το βάδισμά μας. Οι κλίσεις μεγάλες από την αρχή της πορείας επιβάλλουν μικρές, τακτικές στάσεις για σύντομες ανάσες.
Αφήνουμε δεξιά μας το Τσιγκόρι (υψ. 1976μ), μια κορυφή που γνωρίσαμε παλαιότερα ανεβαίνοντας από το Αρματωλικό. Συνεχίζουμε βόρεια προσεγγίζοντας το πέταλο της Παχτουρνιάσκας. Ο στόχος μας βρίσκεται ακριβώς στη μέση, μια οξυκόρυφη απόληξη που απαιτεί απότομη κάθοδο στο χείλος φαραγγιού και ξανά ανάβαση έως την ρίζα της. Μάλλον αυτός είναι και ο μόνος τρόπος προσέγγισης από αυτήν την πλευρά, δύσκολος αλλά εφικτός.

Όπως συνήθως στο βουνό, ο χρόνος είναι μια έννοια πολύ σχετική και πρέπει να έχουμε πάντα στο νου μας και την επιστροφή. Σκέψη που αποδείχτηκε σοφή, αφού με την είσοδό μας στο Παχτούρι η μπόρα ξέσπασε. Διαδοχικά κύματα νερού μας κράτησαν εδώ καθηλωμένους, έξω από την κλειστή πόρτα του καφενείου επί μακρόν.