Ο ΣΠΟΡΤ σε εξόρμηση στην Αγιουάρα

Στην ανατολική πλευρά της Βάλια Κάλντα

Περιοχή της Αγιουάρα, στο ανατολικό χείλος της Βάλια Κάλντα, πάνω από το Μικρολίβαδο Γρεβενών. Κυριακή 18/10/2017.
Ο ήλιος άρχισε να γέρνει και εμείς ακόμα περπατάμε. Τι μέρα και αυτή!
Εξαίσιες μουσικές νερών, θροίσματα κίτρινων φύλλων μέσα από κομμάτια γαλάζιου ουρανού. Δάση, ατέλειωτα δάση φυλλοβόλων ανάμικτα με πεύκα. Το σκούρο πράσινο εναλλάσσεται με εκτυφλωτικά κίτρινα, κόκκινα και καφετιά. Γέμισαν τα ρούχα μας πευκοβελόνες. Τρύπωσαν και στα σακίδια, έτσι όπως περνάμε μέσα από τα πυκνά φυλλώματα.
Εδώ θεριεύει ο Βενέτικος. Στις όχθες του ψαρεύει η αρκούδα, μακριά από τα μάτια του ανθρώπου. Ψηλά, σε σπήλαια ανήλιαγα και σε κουφάλες δέντρων το γιατάκι της. Εδώ είναι ο τόπος της και εμείς οι απρόσκλητοι επισκέπτες.
Σε μονοπάτια που έσβησε ο χρόνος ψάχνουμε περάσματα για τις κορφές. Τρόπος του λέγειν κορυφές, αφού δεν είναι παρά εκτεταμένα διάσελα, ορεινές βοσκές περασμένων εποχών. Εκτεθειμένα σε δριμείς χειμώνες με ένοικο μοναδικό, το πεύκο το λευκόδερμο. Το συναρπαστικότερο των κωνοφόρων. Ένα θαυμάσιο παράδειγμα προσαρμογής στις αλπικές συνθήκες των μεγάλων υψομέτρων.
Κοιτάξτε πως ξεφυτρώνουν σε ομάδες, πως μπλέκονται οι κορμοί τους, αγκαλιάζονται τα κλαδιά και αντιστέκονται στο πείσμα του βοριά που τσακίζει τις κορφές τους.
Κορμιά σημαδεμένα από τους κεραυνούς, από τις κορυφές μέχρι τις ρίζες τους χαρακωμένα. Και όταν στο γύρισμα των αιώνων στραγγίζουν οι χυμοί τους, γυμνά στρέφονται τα ασημόλευκα κλαδιά τα αποφλοιωμένα, για πολλά ακόμα χρόνια, μέχρι να λιώσουν ως τις ρίζες τους ή να πέσουν από το χτύπημα του τσεκουριού ή τα δόντια του αλυσοπρίονου..
Ένα απέραντο μουσείο είναι οι πλαγιές γύρω από τη Βάλια Κάλντα, γεμάτες από μνημεία αυτού του είδους. Θέαμα συγκινητικό που θυμίζει τη μοίρα του ανθρώπου.
Αλλά δείτε πως ανθίζει η ζωή μέσα από τα ρημαγμένα σώματά τους. Νέα βλαστάρια ξεπετάγονται και ο κύκλος ξαναρχίζει.
Ο μετέωρος χρόνος του μεσημεριού. Το κορύφωμα του ήλιου πάνω από τη μακρινή κόψη της Γκαμήλας.
Εικόνες χρόνων περασμένων. Η πρώτη φορά που φτάσαμε ως εδώ. Οι σύντροφοι που εγκατέλειψαν. Οι δάσκαλοί μας στο βουνό. Ας κοπάσει για λίγο η φασαρία για να ακούσουμε τα λόγια τους που μεταφέρει το αεράκι από τα παλιά…