Ανάβαση ΣΠΟΡΤ στον Κοκορούντζο

[…] και το απόγευμα μας βρήκε λίγο έξω από τη Βοβούσα, στο μονοπάτι για το Αυγό. Περνάνε τα λεπτά, οι σκιές μακραίνουν, και είμαστε λίγο πιο μικροί από τα ρόμπολα, σχεδόν ανύπαρκτοι για όσους βρίσκονται πίσω μας, στην Βασιλίτσα και το Σμόλικα. Έπειτα από εύκολη πορεία 3,5 χιλιομέτρων φτάνουμε στην κορυφή και ξεκουραζόμαστε στο πυροφυλάκιο. Αυτή τη στιγμή, σε κάποια παραλία, κάποιος χαζεύει το ηλιοβασίλεμα. Εμείς 2.177 μέτρα πάνω από τη θάλασσα. 2.177 μέτρα πιο κοντά στον Ήλιο, τη Σελήνη και το Δία, φωτογραφίζουμε τη σκοτεινή πλευρά της Τύμφης και του Μαυροβουνίου. Σύντομα, σα να μην ήταν αρκετή η φλεγόμενη καταστροφή του Γαλαξία, ανάβουμε τους φακούς μας κι επιστρέφουμε στο καταφύγιο Βάλια Κάλντα, όπου η 5μελής ομάδα μας ψήνει και διανυκτερεύει σε σκηνές πλάι στη βοή του Αώου.

Ξημερώνει Κυριακή, 4η Σεπτεμβρίου. Βρίσκουμε, κοντά στο καταφύγιο, την πινακίδα «Κουκουρούντζος, 4 ώρες» και ακολουθούμε την αντίστοιχη κατεύθυνση και σήμανση. Βαδίζουμε σε καταπράσινο δάσος από οξειές, πεύκα και φτέρες, κι έπειτα από περίπου 3 ώρες διαρκών υψομετρικών “ανέβα-κατέβα” φτάνουμε σε ξέφωτο όπου αντικρίζουμε την Τσούκα. Συνεχίζουμε για 90 λεπτά και πλέον μέχρι τον Κουκουρούντζο, κορυφή στρατηγικής σημασίας, μιας και σε υψόμετρο 1785 μέτρων παρέχει ευρυγώνια θέα των ηπειρωτικών όρεων. Συγκεντρώνουμε τις απαραίτητες δυνάμεις, και περπατάμε βόρεια και ανατολικά, στη ροή της σήμανσης, κι έπειτα σε μη σηματοδοτημένη διαδρομή, πλάι στο δάσος της Μόρφας καταλήγοντας στη Βοβούσα και ξανά πίσω στο καταφύγιο, όπου ολοκληρώνεται η διάσχισή μας μήκους 20 χιλιομέτρων.

Μαζεύουμε τα πράγματά μας κι επιστρέφουμε στα Τρίκαλα, έτοιμοι να υποδεχτούμε το φετινό φθινόπωρο έπειτα από ένα πανέμορφο και γεμάτο διήμερο. Τόσο πλήρες από εικόνες και συναισθήματα ώστε το μυαλό αρνείται τη σύνταξη λέξεων. Αρκείται στο να θυμάται…