Η ανάλυση του “Φλέβα” για τον τελικό
Όπως τον έκανε στο basketblog.gr.
Η αυλαία έπεσε, αλλά οι πανηγυρισμοί συνεχίζονται. Η ΤΣΣΚΑ Μόσχας, είναι πρωταθλήτρια Ευρώπης για έβδομη φορά στην ιστορία της, αφού κέρδισε σε έναν επικό τελικό την Φενέρμπαχτσε, με 96-101 στην παράταση. Την ίδια ώρα, ένας Έλληνας προπονητής, ο Δημήτρης Ιτούδης, θα οδηγείτο για δεύτερη φορά στην κατάκτηση της Ευρωλίγκα, με το Βερολίνο να εξελίσσεται σε πόλη ευχάριστων αναμνήσεων, αφού εκεί είχε πανηγυρίσει και το 2009, όταν στο Final Four της «O2 Arena» είχε πανηγυρίσει ως βοηθός του Ζέλικο Ομπράντοβιτς στον Παναθηναϊκό.
Ο Κώστας Φλεβαράκης, αναλύει στο Basketblog.gr τις λεπτομέρειες που έκριναν τον τελικό της «Mercedes Benz Arena». Αναφέρεται στα στοιχεία που έφεραν τη διαφορά στο +21 την ΤΣΣΚΑ, αλλά και την ανατροπή εν συνεχεία της Φενέρμπαχτσε, ξεχωρίζοντας τη στιγμή που έμελλε να είναι η πιο καθοριστική για την τελική έκβαση της αναμέτρησης. Τέλος, έκανε ιδιαίτερη μνεία στη δουλειά των Ελλήνων προπονητών στο εξωτερικό.
«Ήταν ένα πραγματικά συγκλονιστικό παιχνίδι, από το οποίο άξια αρκετών παρατηρήσεων, είναι περισσότερο το δεύτερο και το τελευταίο δεκάλεπτο, καθώς στο πρώτο και το τρίτο υπήρχε ισορροπία μεταξύ των δύο ομάδων. Στο δεύτερο, υπήρξε ένα επιμέρους σκορ 10-28 υπέρ της ΤΣΣΚΑ Μόσχας, το οποίο διαμορφώθηκε επί της ουσίας σε 6-7 λεπτά και με ξάφνιασε αρκετά η εικόνα της Φενέρ, η οποία ήταν παθητική και με μηδενή αντίδραση στην άμυνα, απέναντι στο passing game και την κυκλοφορία της μπάλας από τους Ρώσους. Υπήρξαν μόνο υστερήσαντες από την πλευρά της, μιας και ακόμη και ο Σλούκας δεν έμοιαζε να πατάει καλά στο παρκέ, με αποτέλεσμα η ΤΣΣΚΑ να φαίνεται πως έπαιζε μόνη της. Αυτοί οι παράγοντες, εξηγούν το υψηλό σκορ του πρώτου μέρους.
Στο τελευταίο δεκάλεπτο, πάντως, αποδείχθηκε όπως και με τη Μακάμπι το 2014, ότι όταν μια ομάδα χρησιμοποιεί περισσότερο έναν τρόπο παιχνιδιού που ξεφεύγει από τα όρια που μπαίνουν από τα συστήματα και τις τακτικές κι έχει να κάνει με την ύστατη προσπάθεια της απελπισίας, μπορεί να δυσκολέψει την ΤΣΣΚΑ αφάνταστα, από τη στιγμή που η τελευταία νιώθει το άγχος του να μην της συμβεί, ό,τι συνέβη σε προηγούμενα Final Four. Όταν άνοιξε ο ρυθμός, σε εκείνο το σημείο, ο Σλούκας έδωσε το «σύνθημα» στους συμπαίκτες του και Ντίξον ήταν καταλυτικός, με τον Ούντο να παίρνει αρκετές μπάλες κοντά στο καλάθι και να τελειώνει ιδανικά τις φάσεις, ενώ και ο Ντατόμε ξαναμπήκε στο «πνεύμα» του αγώνα. Η τουρκική ομάδα μάλιστα, πέρασε και μπροστά, αλλά ήρθε το καλάθι του Χριάπα στο 1.9” πριν το τέλος, που εν μέρει θεωρώ ότι έκρινε τον αγώνα, καθώς μπορεί να κέρδιζε η ΤΣΣΚΑ με διαφορά 21 πόντων και να την έχασε, αλλά αυτή ήταν που ισοφάρισε στο 1.9” με καλάθι για να πάει το ματς στην παράταση.
Στην παράταση, η ΤΣΣΚΑ ήταν πιο δυνατή ακριβώς λόγω αυτού του καλαθιού που μπορεί να επηρέασε την ψυχολογία της Φενέρ και βασιζόμενη για άλλη μια φορά στους Ντε Κολό και Τεόντοσιτς, ακολούθησε ξανά και σωστά την τακτική του να γυρίσει την μπάλα και να εκμεταλλευτεί τα miss match που θα προέκυπταν. Δεν μπορεί να ξεχαστεί, ασφαλώς, και η προσφορά των Χριάπα, Βοροντσέβιτς σε ένα μεγάλο αποτέλεσμα για την ΤΣΣΚΑ, ενώ μεγάλη «ζημιά» έκαναν και τα υμίψηλα σχήματα που χρησιμοποιήθηκαν από τους Ρώσους σε αρκετά σημεία της αναμέτρησης. Η Φενέρ, από την πλευρά της, είχε μια ευκαιρία να τελειώσει το ματς, αλλά ένα χαμένο αμυντικό ριμπάουντ, θα έκρινε τη μοίρα της, γιατί αυτό το ριμπάουντ ήταν μια ολόκληρη Ευρωλίγκα.
Όσον αφορά το ψυχολογικό κομμάτι γενικότερα στη διοργάνωση για τους παίκτες της ΤΣΣΚΑ, είναι εύκολο να τους προσάπτουμε την ταμπέλα του «λούζερ». Δεν πρέπει να ξεχνάμε, όμως, ότι είναι επαγγελματίες αθλητές κι φέρνουν την ομάδα τους κάθε χρόνο σε Final Four, όπου μετρά η παραμικρή λεπτομέρεια. Ο Τεόντοσιτς και ο Χριάπα, επί παραδείγματι, ήταν καταπληκτικοί και δε θα μπορούσες να τους κατηγορήσεις αν έχαναν. Ο Ντε Κολό ήταν από τους ηγέτες της ομάδας, αν και στο κομμάτι της ανατροπής της Φενέρ έχει κάνει «κοιλιά» στην απόδοσή του, αλλά ακόμη κι αν είχε τέσσερα φάουλ, ήταν πολύτιμος στην παράταση.
Αναφερόμενοι σε ψυχολογία, εντύπωση προκαλούν οι 1/10 βολές του Γιαν Βέσελι, με την αντίπαλη ομάδα να έχει καταλάβει ουσιαστικά την ψυχολογία του και να τον στέλνει συνέχεια στη γραμμή. Το σημαντικό βέβαια, δεν είναι για τον ίδιο τόσο οι βολές, όσο το ότι ήταν γενικά εκτός ρυθμού και δεν μπόρεσε να βοηθήσει την ομάδα του, με αποτέλεσμα να παλεύει μόνος ο Ούντο. 1/10 βολές είναι καθοριστικό στοιχείο, όταν το παιχνίδι κρίνεται στο καλάθι, αλλά από την άλλη πλευρά μπορεί κάποιος να πει, ότι τα πολλά αχρείαστα φάουλ που έκανε η ΤΣΣΚΑ σε διεκδίκηση ριμπάουντ μετά από χαμένο σουτ, επίσης ήταν σημαντικός παράγοντας, για την επιστροφή της Φενέρ. Μικρές λεπτομέρειες, που έπαιξαν το δικό τους ρόλο στην τελική έκβαση της αναμέτρησης.
Οφείλουμε, φυσικά, να δώσουμε πολλά συγχαρητήρια στους Έλληνες προπονητές αυτού του Final Four, τον Δημήτρη Ιτούδη και τον Γιώργο Μπαρτζώκα. Είναι πολύ σημαντικό, να βλέπουμε έναν Έλληνα προπονητή να κατακτά για δεύτερη φορά την Ευρωλίγκα και κατά την άποψή μου, αυτό το γεγονός αποτελεί μεγάλη τροφή για σκέψη, σε ένα πρωτάθλημα όπου ο προπονητής χρειάζεται να ανταποκριθεί σε περίεργες συνθήκες. Είμαστε περήφανοι που οι συνάδελφοί μας φέρνουν τέτοιες επιτυχίες στην χώρα, προπονώντας στο εξωτερικό και αυτό είναι κάτι, που θα έπρεπε να ληφθεί υπόψη».