Τρίκαλα: «Εκεί όπου το μπάσκετ σημαίνει ελπίδα»

Αφιέρωμα του Eurohoops.net και της  Μυρτούς Τσιτσιού

Κοινωνία και αθλητισμός ήταν ανέκαθεν «ένα». Όταν η Ελλάδα περνά δύσκολες ώρες, το ίδιο συμβαίνει και στο Μπάσκετ. Σ’ αυτές τις στιγμές, όμως, υπάρχουν δύο επιλογές. Ή προσπαθείς με όλες σου τις δυνάμεις και τα καταφέρνεις ή τα παρατάς. Στην δική μας περίπτωση, η «φωτεινή» πλευρά, δεν θα μπορούσε παρά να αντιπροσωπευθεί απ’ τον Ολυμπιακό, και η δυστυχής από τον Πανιώνιο (για ευνόητους λόγους, που όλοι γνωρίζουμε). Παρόλα αυτά, μέσα στην μιζέρια της κρίσης υπάρχει και μια τρίτη όψη. Τα πρώτα βήματα κάτι νέου, που αποπνέει υγεία, ατενίζοντας με αισιοδοξία το μέλλον. Τι είναι αυτό το τόσο ελπιδοφόρο στην Α1; Μα, φυσικά, η ομάδα των Τρικάλων.

Τα Τrikala BC ξεκίνησαν την πορεία τους στα ελληνικά παρκέ ως Αίολος Τρικάλων το 1993. Αγωνιζόμενος για 15 χρόνια στα τοπικά πρωταθλήματα της ΕΣΚΑΘ, ο Αίολος είχε μια αξιοσέβαστη πορεία και κατά συνέπεια το 2008 ανήλθε στην Γ’ Εθνική, τερματιζόντας στην 1η θέση, ισόβαθμος με τον Μαντουλίδη. Την σεζόν 2009-2010 παίρνει «ρεβανς» κατακτώντας τον τίτλο και την άνοδο στην Β’ Εθνική. Μετά από μία πρώτη αναγνωριστική χρονιά στην Β’ Εθνική, την σεζόν 2011-2012 στέφεται πρωταθλητής και ανεβαίνει στην Α2. Ως Trikala BC πλέον, κερδίζει την άνοδο στην μεγάλη κατηγορία και έτσι την περίοδο 2012 -2013 αγωνίστηκε για πρώτη φορά στα σαλόνια της Α1, τερματίζοντας στην 9η θέση. Τη φετινή σεζόν, η ομάδα των Τρικάλων, συνέχισε την σταθερή της πορεία, εξασφαλίζοντας από νωρίς την παραμονή στην BasketLeague.

Το Eurohoops.net ταξίδεψε μέχρι την θεσσαλική πόλη, για να σας μεταφέρει το κλίμα της ομάδα μετά την επίτευξη του βασικού στόχου της. Κάνοντας «focus» στο ελληνικό του αίμα των Τρικάλων, γνωρίστε καλύτερα τον μοναδικό σύλλογο που εκπροσωπεί ολόκληρη την Κεντρική και Βορειοδυτική Ελλάδα στην Α1, οποίος της ερχόμενη σεζόν θα βρίσκεται για τρίτη συνεχόμενη χρονιά στην κορυφαία κατηγορία.

* Το αφιέρωμα στην ομάδα έγινε την περασμένη εβδομάδα, και ως εκ τούτου οι παίκτες δεν γνώριζαν την απόφαση του Χρήστου Δελιγιάννη να αποχωρήσει από την ενεργό δράση. Ωστόσο, δεν θελήσαμε να αλλοιώσουμε τα λόγια των παικτών για τον αγαπημένο τους φίλο και συμπαίκτη και έτσι αποφασίσαμε να μην κάνουμε “μοντάζ” στις δηλώσεις τους.

 

ΠΑΠΑΖΟΓΛΟΥ: «Δάσκαλός μου ο Φλεβαράκης»

Ο Κώστας Παπάζογλου ήταν βοηθός του Κώστα Φλεβαράκη επί 9 συναπτά έτη, σε Ελλάδα, Γερμανία, Σουηδία και Πολωνία. Μετά την αποχώρηση του από τα Τρίκαλα, ο Παπάζογλου ανέλαβε για πρώτη φορά ως πρώτος προπονητής ομάδα. Ο Θεσσαλονικιός προπονητής μίλησε για τις δύο χρονιές των Τρικάλων στην Α1, τις εξωαγωνιστικές δράσεις της ομάδας, αλλά την επιλογή του να ακολουθήσει τον δρόμο της προπονητικής από νεαρή ηλικία.

Το θέμα των τελευταίων ημερών στα Τρίκαλα δεν είναι άλλο από την αποχώρηση του Κώστα Φλεβαράκη. Τι άλλαξε μετά την δική σας παραλαβή της ηγεσίας του προπονητικού τιμ;

«Με την ευκαιρία που μου δίνεται, θα ήθελα να ευχηθώ καλή επιτυχία στον coach στο καινούργιο του βήμα. Ήδη έκανε μια τεράστια νίκη στο πρώτο του παιχνίδι. Είμαι μαζί του εννιά χρόνια, οπότε καταλαβαίνεις ότι έχουμε μια πάρα πολύ καλή σχέση και εύχομαι πραγματικά ότι καλύτερο. Δεν θα αλλάξουν πολλά πράγματα, ούτε στο σκεπτικό, ούτε στη φιλοσοφία. Με τον Φλεβαρακή τόσο χρόνια, προφανώς και είχαμε τις διαφωνίες μας, και γι’ αυτό ακριβώς πιστεύω ότι είχαμε μια τόσο καλή συνεργασία. Παρόλα αυτά, η φιλοσοφία παραμένει ίδια. Έτσι, λοιπόν, δεν μπορώ να αλλάξω κάτι. Η ομάδα, παρά την γρήγορη παραμονή της, θα προσπαθήσει να παραμείνει όσο πιο ανταγωνιστική γίνεται στα πολύ δύσκολα επόμενα παιχνίδια, για να πετύχουμε το καλύτερο δυνατό πλασάρισμα».

Όσον αφορά την γρήγορη επίτευξη της παραμονής, ο κόουτς Παπάζογλου μας εξηγεί:

«Νομίζω ότι το κλειδί ήταν λίγο διαφορετικό σε σχέση με πέρυσι. Την προηγούμενη χρονιά αξιοποιήσαμε την έδρα μας. Φέτος αυτό δεν έγινε σε πολύ μεγάλο βαθμό. Έγινε κάτι πολύ διαφορετικό. Ξεκινήσαμε τη χρονιά πολύ δυνατά εκτός έδρας, κάνοντας βασικά μια πολύ μεγάλη νίκη στην έδρα ενός κύριου αντιπάλου μας. Μετά εξ αιτίας κάποιων προβλημάτων και υγείας του αρχηγού μας, που ευχόμαστε να είναι καλά και να επανέλθει ακόμη και στα γήπεδα, και με την τιμωρία ενός βασικού μας παίκτη χάσαμε το παιχνίδι με την Ελευσίνα. Ωστόσο, γνωρίζαμε ότι είμαστε μια σοβαρή ομάδα, ότι έχουμε ένα συγκεκριμένο αγωνιστικό πλάνο και ξέραμε ότι κάποια στιγμή θα καλύψουμε αυτή την ήττα, όπως και έγινε στην πορεία, και τελικά καταφέραμε να μείνουμε στην κατηγορία. Το κλίμα της ομάδα ήταν πολύ καλό από την αρχή ως το τέλος της χρονιάς και η χημεία μεταξύ των Ελλήνων και των ξένων παικτών ήταν πραγματικά καταλυτικός παράγοντας».

 

Από την αρχή της περσινής σεζόν οι δύο προπονητές είχατε ένα πλάνο, μαζί με τον κύριο Φλεβαράκη, στηριζόμενοι περισσότερο σε ξένους παίκτες. Γιατί όχι σε Έλληνες;

«Βασικά θα διαφωνήσω λίγο σε αυτό. Πέρυσι σίγουρα οι ξένοι παίκτες ήταν βασικοί. Όμως πολλοί Έλληνες παίκτες παίξανε μεγάλο ρόλο σε πολύ σημαντικά παιχνίδια, για να μην ξεχάσουμε τον Μάριο Ματαλών, που έπαιξε καθοριστικό ρόλο σε κρίσιμα ματς «επιβίωσης», φυσικά είχαμε και τον Χρήστο Δεληγιάννη, ο οποίος ήταν εξαιρετικός καθ’ όλη τη διάρκεια της χρονιάς, αλλά και παιδιά, όπως ο Μιχάλης Γιαννακίδης και ο Ντίνος Νικολόπουλος, αλλά και ο ομογενής Στήβ Πάνος. Παρόλα αυτά, οφείλω να ομολογήσω ότι η ομάδα στηρίχθηκε κυρίως στους ξένους και αυτό έχει να κάνει καθαρά με το οικονομικό κομμάτι, αφού η ομάδα είναι πολύ «χαμηλά» και πέρυσι και φέτος. Με αποτέλεσμα να μην μπορέσει να προσελκύσει, σε μια πόλη της Θεσσαλίας, καλούς Έλληνες παίκτες, αφού (πολύ καλά κάνουν και) είναι ακριβοί».

Πέρα από το αγωνιστικό κομμάτι, η ομάδα έχει ένα πρόγραμμα κοινωνικής ευθύνης, το οποίο περιλαμβάνει από δράσεις φιλανθρωπικού χαρακτήρα, μέχρι και ενθάρρυνση της οικολογικής συνείδησης των φιλάθλων με τη χρήση ποδηλάτου.

«Πιστεύω ότι η ομάδα κινείται πολύ καλά. Επειδή είχαν την ευκαιρία να δουλέψω σε Γερμανία, Σουηδία και Πολωνία, η Γερμανία αρχίζει και γίνεται πολύ ποιοτική, αυτοί οι άνθρωποι ασχολούνται πολύ με το marketing και το εξω-αγωνιστικό κομμάτι, οφείλω να ομολογήσω ότι έζησα πολλές τέτοιες ιδέες στο παρελθόν. Θεωρώ ότι η δουλειά που γίνεται στον τομέα του marketing και της διοίκησης φτάνει σιγά σιγά σε επίπεδα Ευρωπαϊκά. Πιστεύω ότι είναι κάτι πολύ καλό, που δείχνει και το αντίστοιχο προφίλ στον κόσμο. Μας ανεβάζει και εμάς ψυχολογικά και το χαιρόμαστε».

Το 2006 ήσασταν ο νεότερος προπονητής της Α1. Το ίδιο, μάλιστα, έχετε πετύχει σε Πολωνία και Γερμανία. Τι ήταν αυτό που σας έστρεψε το ενδιαφέρον από τόσο νωρίς στην προπονητική;

«Καταρχήν η αγάπη μου για το μπάσκετ φάνηκε από πολύ μικρή ηλικία. Από έξι, εφτά χρονών άρχισα να χτυπάω τη μπάλα. Δεν μπορώ να το καθορίσω για να είμαι ειλικρινής. Καθώς μεγάλωνα έπαιζα μπάσκετ στις ακαδημίες του ΠΑΟΚ μέχρι και το Εφηβικό. Ήμουν ένας μέτριος παίκτης για την ηλικία μου. Παρόλα αυτά δεν το κυνήγησα. Αγαπούσα την καθοδήγηση από μικρός και οι προπονητές μου το είχαν εντοπίσει. Έτσι, ένα τραυματισμός έφερε την αποστασιοποίησή μου από το γήπεδο για έξι μήνες, ενώ συνέπεσε και με τις Πανελλαδικές, που ούτως ή άλλως ήθελα να μπω ΤEΦAΑ. Και κάπως έτσι πήρα το δρόμο της προπονητικής. Γνώριζα φυσικά τον coach Φλεβαράκη, καθώς έχουμε και μια οικογενειακή σχέση. Τον παρακολουθούσα, και αυτό που έκανε μου άρεσε όλο και περισσότερο. Έτσι, με βοήθησε πάρα πολύ στο ξεκίνημά μου. Τον θεωρώ δάσκαλό μου και είναι ένας πολύ σημαντικός άνθρωπος για μένα».

 

ΜΑΤΑΛΩΝ: «Ευχαριστώ τα Τρίκαλα»

Ο Μάριος Ματαλών ξεκίνησε την καριέρα του από τα «Αστέρια» Θεσσαλονίκη, ενώ συνέχισε στον «Μαντουλίδη». Ακολούθησαν Άρης, Wyoming (NCAA), Κολοσσός Ρόδου, ΑΕ Λάρισας, Hapoel Megido (Ισραήλ), Κόροιβος, Ηλυσιακός, ΟΦΗ. Το καλοκαίρι του 2013 πήρε μεταγραφή αρχικά στην Χαποέλ Αφούλα του Ισραήλ αλλά προτίμησε να επιστρέψει στην Ελλάδα για λογαριασμό των Trikala BC. Έχει αποτελέσει στέλεχος όλων των «Μικρώ» Εθνικών, από τους Παμπαίδες μέχρι την Νέων Ανδρών.

Πώς είναι το κλίμα μετά την αποχώρηση του Κώστα Φλεβαράκη;

«Πιστεύω ότι το κλίμα είναι στα καλύτερά του. Όχι πως με τον coach Φλεβαράκη δεν ήμασταν καλά. Ήμασταν σούπερ. Αλλά τώρα έχουν πέσει όλα τα θετικά μαζί. Η αλλαγή του καιρού, η παραμονή στην Α1, το ότι ναι μεν έγινε αλλαγή, αλλά μια εσωτερική ουσιαστικά αλλαγή. Δεν έχουμε αλλάξει φιλοσοφία. Οπότε στην συγκεκριμένη περίπτωση έχει πολύ θετική επίδραση η αλλαγή αυτή. Και αυτό νομίζω φαίνεται και στην προπόνηση, καθώς το κλίμα είναι καταπληκτικό. Προσωπικά, πιστεύω ότι φάνηκε και στο ματς με την ΑΕΚ, παρόλο που χάσαμε με κάποια διαφορά. Αλλά γενικά πιστεύω ότι είμαστε πολύ καλά».

Ο πρώτος στόχος επιτεύχθηκε. Πώς τα καταφέρατε;

«Πιστεύω ότι μεγάλο μερίδιο ευθύνης έχουν οι προπονητές. Η διοίκηση που ήταν σταθερή. Επίσης, πολύ σημαντικό ρόλο παίζει ότι πληρωνόμασταν κανονικά, πράγμα που συμβαίνει σε λίγες ομάδες. Από εκεί και πέρα πρέπει να αναφέρουμε ότι είχαμε πολλές δυσκολίες μέσα στη σεζόν, από την αρχή μέχρι το τέλος, και συνεχόμενες αναγκαστικές αλλαγές. Το πρόβλημα του Χρήστου Δεληγιάννη με την καρδιά, πολλές αλλαγές ξένων. Γενικά ήταν μια δύσκολη χρονιά και ότι σωθήκαμε επτά αγωνιστικές πριν τελειώσει η σεζόν, θεωρώ, ότι ήταν ένας άθλος».

Σε ένα κείμενό του ο Βασίλης Σκουντής σε έχει χαρακτηρίσει «περιπλανώμενο Ιουδαίο». Τόσο λόγω των πολλών ομάδων που έχεις αλλάξει, όσο και λόγω της Εβραϊκής σου καταγωγής. Αρχικά, πιστεύεις ότι στα Τρίκαλα βρήκες επιτέλους το λιμάνι σου;

«Πιστεύω ότι στα Τρίκαλα οι προδιαγραφές είναι πολύ καλές. Μπορεί στο τέλος της δεύτερης χρονιάς να είμαι λίγο μπουχτισμένος, αφού έχουμε πετύχει τους στόχους μας και πρακτικά δεν μπορούμε να κυνηγήσουμε κάτι παραπάνω. Ο καθένας θα ένιωθε λίγο κουρασμένος, θα χρειαζόταν μια αλλαγή. Παρόλα αυτά, δεν μπορώ να μην παραδεχτώ ότι τα Τρίκαλα μου συμπεριφέρθηκαν πολύ καλά από την πρώτη στιγμή. Ο πρόεδρος και όλο το team γύρω του ήταν άψογο, και οικονομικά, και στην συμπεριφορά μέσα στο γήπεδο, και έξω-αγωνιστικά. Προέκυψαν διάφορα προσωπικά μου θέματα, με τραυματισμούς, με τον τραυματισμό, αλλά η ομάδα μου στάθηκε στο έπακρο. Οπότε δεν μπορώ παρά να πω ένα μεγάλο «ευχαριστώ». Είναι ξεκάθαρα ένα λιμάνι».

Δεύτερον, νιώθεις περισσότερο Έλληνας ή Ισραηλινός;

«Νιώθω ξεκάθαρα Έλληνας. Το όλο θέμα με το Ισραήλ προέκυψε από τη στιγμή που πήγα κάτω, αφού μπόρεσα για κάποιους λόγους να πάρω την υπηκοότητα. Είναι κάτι αντίστοιχο με την περίπτωση του Στηβ, σε εμάς, αλλά και πολλών άλλων ομογενών. Προφανώς και εγώ αισθάνομαι Έλληνας, όπως και οι άλλοι αισθάνονται Αμερικάνοι».

 

ΣΠΑΝΟΣ: «Τυχερός για τις εμπειρίες του Παναθηναϊκού και των Τρικάλων»

Ο Αλέξανδρος Σπανός γεννήθηκε στις 22 Φεβρουαρίου του 1991 και έχει ύψος 2,00μ. Ξεκίνησε την καριέρα του από την ΑΕΚ. Στη συνέχεια, αγωνίσθηκε στην Κηφισιά και τη σεζόν 2009-10 εντάχθηκε στον Ίκαρο Καλλιθέας, οπότε η ομάδα ανέβηκε από την Α2 στην Α1. Ακολούθως, έπαιξε στον Χολαργό και το 2011 πήγε στον Ηλυσιακό, όπου και συνεργάστηκε με τον Κώστα Φλεβαράκη. Την περσινή περίοδο αγωνίστηκε ξανά με τα χρώματα του Ίκαρου Χαλκίδας στην Α1 και το καλοκαίρι συμμετείχε στην προετοιμασία του Παναθηναϊκού.

Μετά την αποχώρηση του κύριου Φλεβαράκη, πώς είναι τα πράγματα στην ομάδα;

«Η αποχώρηση του coach ήταν ξαφνική. Ομολογώ ότι κανείς μας δεν είχε ιδέα. Βέβαια, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι το μπάσκετ είναι επάγγελμα, και από τη στιγμή που έσωσε την ομάδα και είχε μια καλή πρόταση, εννοείται πως δεν έχουμε λόγο να του κρατάμε κακία. Του εύχομαι πολύ καλή επιτυχία στο νέο του ξεκίνημα. Κέρδισε από ότι μάθαμε και στο πρώτο του παιχνίδι. Οπότε του εύχομαι ότι καλύτερο. Έτσι και αλλιώς είναι ο λόγος που βρίσκομαι εδώ. Τώρα από δω και πέρα έχουμε τον coach Παπάζογλου. Επειδή είμαστε επαγγελματίες παίκτες, δεν νομίζω ότι θα αλλάξουν και πολλά. Ο coach, άλλωστε, έχει πάρει τις κατευθυντήριες γραμμές. Ήταν μαζί εννιά χρόνια, ούτως ή άλλως. Νομίζω ότι έχει πλέον την εμπειρία και ξέρει να κατευθύνει την ομάδα. Αυτό πιστεύω φάνηκε και στο παιχνίδι με την ΑΕΚ, ασχέτως της ήττας, καθώς είναι μια πολύ ποιοτική ομάδα. Γενικότερα, δουλεύουμε πολύ σκληρά και πιστεύω ότι είμαστε σε πολύ καλό δρόμο».

Γιατί πιστεύεις ότι ο κόσμος πρέπει να στηρίξει τα Τρίκαλα;

«Πιστεύω ότι γίνεται μια πολύ καλή προσπάθεια διοικητικά. Τα Τρίκαλα είναι μια καλοστημένη ομάδα, μια ομάδα χωρίς χρέη. Που παίζει εντυπωσιακό μπάσκετ, τόσο με τον coach Φλεβαράκη, όσο και με τον coach Παπάζογλου. Οπότε πιστεύω ότι προσφέρουμε θέαμα. Είναι μια υγιής ομάδα. Και πιστεύω ότι είναι από τις ομάδες που ο κόσμος πρέπει να αγκαλιάσει και να στηρίξει».

Το καλοκαίρι συμμετείχες στην προετοιμασία του Παναθηναϊκού, μέσω της οποίας, ουσιαστικά πήρες τη μεταγραφή για τα Τρίκαλα. Μπορείς να μας συγκρίνεις τις δύο ομάδες, τόσο αγωνιστικά, όσο και εξω-αγωνιστικά;

«Ο Παναθηναϊκός, καταρχάς, είναι μια τεράστια ομάδα. Είναι τιμή μου που πήραν μέρος στην προετοιμασία το καλοκαίρι. Ήταν μια καταπληκτική εμπειρία. Οι διαφορές είναι αρκετές. Ο Παναθηναϊκός έχει τα μέσα, μπορεί να ανεβάζει το επίπεδο της προπόνησης και όλης της προετοιμασίας, σε άλλο επίπεδο. Μιλάμε για πιο επαγγελματικά πλαίσια, υψηλότερη ένταση. Πρέπει να κάνεις καθημερινά μια προσπάθεια φτάνοντας στα όριά σου. Οφείλω ένα τεράστιο ευχαριστώ στα παιδιά γιατί με αγκάλιασαν από την πρώτη στιγμή, παρόλο που δεν άνηκα στην ομάδα. Εδώ είναι διαφορετικό το κλίμα γιατί είναι διαφορετικοί οι στόχοι της ομάδας. Έχουν υπάρξει πολλές αλλαγές παικτών. Εμείς αρχικά είχαμε στόχο την παραμονή και υπήρχε πολύ άγχος. Κοιτούσες άλλα πράγματα. Στον Παναθηναϊκό κάποια πράγματα είναι δεδομένο ότι θα στα παρέχουν, οπότε είσαι πιο συγκεντρωμένος στο μπάσκετ. Κατά τα άλλα το κλίμα είναι πολύ καλό και στις δύο ομάδες και πιστεύω ότι είμαι πολύ τυχερός που έχω αυτές τις εμπειρίες, γιατί και οι δύο ομάδες είναι πολύ δεμένες».

Πολλοί συμπαίκτες σου σε χαρακτηρίζουν ως το παιδί της παρέας, που κάνει συνέχεια πλάκες. Εσύ το αποδέχεσαι; Και κατά πόσο πιστεύεις ότι η καλή χημεία βοηθάει στο καθαρά αγωνιστικό κομμάτι μια ομάδα;

«Πιστεύω πως όταν υπάρχει χημεία στην ομάδα μπορείς να αφεθείς και πιο ελεύθερος και βγαίνει και αυτό το αίσθημα του χιούμορ. Θεωρώ πως αν κι εγώ ο ίδιος δεν τους είχαν αγκαλιάσει και δεν τους ένιωθα κοντά μου δεν θα μου έβγαινε αυτό. Γενικότερα, βέβαια, όπως μου είχε πει και ο coach Φλεβαράκης, πιστεύω ότι είμαι παίκτης ομάδας. Δηλαδή, θα προσπαθήσω να φτιάξω την ατμόσφαιρα στα αποδυτήρια, ώστε να νιώσει ο καθένας σαν το σπίτι του. Και θέλω να πιστεύω ότι αυτό βγαίνει και στο γήπεδο. Γιατί το σωστό μπάσκετ είναι το μη εγωιστικό μπάσκετ. Είναι αυτό που παίζεις πρώτα για τους συμπαίκτες σου. Αυτό, μάλιστα, το είδα σε μεγάλο βαθμό και στον Παναθηναϊκό φέτος, που πραγματικά σε κάθε προπόνηση, ο ένας πάλευε για τον άλλον».

 

ΧΟΥΧΟΥΜΗΣ: «Συμβουλές “ζωής” τα λόγια του Kobe Bryant»

Γεννημένος την 1η Μαϊου του 1996, ο Νίκος Χουχούμης είναι ένας από τους νεαρότερους παίκτες των Τρικάλων. Ο ταλαντούχος combo guard (1.86 μ.) ξεκίνησε την καριέρα του από τον Πήγασο Μάνης και εν συνεχεία αγωνίστηκε στο Περιστέρι. Πέρυσι συμμετείχε για πρώτη φορά στο Πρωτάθλημα της Α1, με τον Πανελευσινιακό, ενώ φέτος έχει 15 συμμετοχές στην BasketLeague με τα χρώματα των Τρικάλων.

Αν και μόλις 18 χρονών, αγωνίζεσαι ήδη σε κορυφαίο επίπεδο. Μπορεί πέρυσι να τελείωσες το Λύκειο, αλλά φέτος δίνεις ξανά Πανελλήνιες. Πώς είναι δυνατόν να συνδυάζεις μαθήματα και μπάσκετ, ζώντας, μάλιστα, μακριά από τους γονείς σου;

«Σίγουρα είναι πολύ δύσκολο. Πιστεύω ότι αν βάζεις στόχους και προσπαθείς αρκετά μπορείς να τα καταφέρεις. Και τα μαθήματα και το μπάσκετ. Για περισσότερα πράγματα βέβαια δεν ξέρω. (γέλια) Αυτά τα δύο βγαίνουν στα όρια. Αλλά όταν θέλεις κάτι πάρα πολύ, κάνεις θυσίες, και τελικά τα καταφέρνεις».

Είσαι ένας από τους ελάχιστους Έλληνες που έχεις αντιμετωπίσει, έστω και ανεπίσημα, τον Kobe Bryant. Ποια ήταν τότε τα συναισθήματα σου και τι σου έχει αφήσει αυτή η εμπειρία;

«Τα συναισθήματα σίγουρα είναι ανεκτίμητα. Είναι κάτι απίστευτο το να αντιμετωπίζεις τον κορυφαίο μπασκετμπολίστα του κόσμου. Ήταν μια μοναδική εμπειρία. Και τον ευχαριστώ κιόλας, γιατί ήρθε και με διάλεξε από το κοινό. Στο τέλος, μάλιστα, μου είπε κάποια πράγματα, μου έδωσε μερικές συμβουλές, που με βοήθησαν και θα με βοηθήσουν πολύ στην καριέρα μου».